ابتدا یک روایت از امام صادق(علیه السلام):
· عمربن حنظله می گوید: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم:دو نفر از ما که در مورد قرض یا ارث نزاع دارند نزد سلطان و قضات او می روند آیا این عمل جایز است؟
حضرت رمود: کسی که در موضوعی حق یا باطل نزد آنها برود تا درباره او قضاوت کنند به نزد طاغوت رفته است و آنچه را که او قضاوت کند و مالی را با قضاوت او بگیرد اگر چه که حق وی باشد مال حرامی را گرفته است زیرا آن مال را به حکم طاغوت گرفته است در صورتی که خداوند فرموده است: "می خواهند طاغوت را حاکم خود قرار دهند در صورتی که امر شدند که به او کفر ورزند"(1).
عرض کردم : پس این دو نفر چه کنند؟
امام علیه السلام فرمردند: نگاه کنند به کسی از شما شیعیان که حدیث ما را روایت می کند و در حلال و حرام ما از نظر نظر انداخته و احکام ما را می شناسد به حکمیت او راضی شوند که همانا من او را حاکم بر شما قرار دادم. اگر حکم کرد و کسی از او قبول نکرد حکم خدا را سبک شمرده و ما را رد کرده است، و کسی که ما را رد کند خدا رد کرده است و چنین کاری د رحد شریک به خدای تعالی است(2)
روایتی از امام صادق (ع) در باره مخالفت با ولایت فقیه
سه کس هستند که خداوند در قیامت به آنها نظر ندارد و آنها را پاک نمی گرداند و از عذابی دردناک برخوردارند، کسی که به ناحق ادعای امامت و پیشوایی مردم را داشته باشند و کسی که پیشوای الهی و برحقی را نپذیرد و کسی که گمان کند این دو نفر (که در روایت ذکر شد) نصیبی از اسلام دارند(1).
یک خاطره از یکی از محافظهای رهبرم در باره مظلومیت ایشان
حجه الاسلام والمسلمین دانشمند نقل میکنند که روزی در مقابل ضریح امام رضا(ع) یکی از محافظهای رهیر نقل میکرد و گریه میکرد. ازش پرسیدم از آقا چه خبر؟
گفت :ما روزای دوشنبه میریم سرکشیمیکنیم به خانواده های شهدا اقا هم میفرمایند به خانواده شهدا چیزی نگویید که میوه ای نخرند،اذیت نشوند.یهربع قبل اقا توی ماشینند میگیم آقا میخوانتشریف بیارن منزل یه سلام علیکی با مادرو پدر شهید بکنند.
گفت:یه بار رفتیم در خانه دو شهید.رفتم دیدم در بازه و آب ریختند و جارو کردند وقتی در زدم مادر شهید آمد دم در و گفت :آقا کو؟
در زمان ریاست جمهوری، بارها جلسات هیات دولت یا شورای جنگ را برای نماز قطع کردم و به این اصل معتقد بوده و هستم که ((اگر کار به نماز برمی خورد، باید کار را تعطیل کرد و نماز خواند.)) استدلالم هم این است که وقتی ندا می آید: ((حی الصلوة)) این خیلی تجاهر و وقاحت می خواهد که خدا شما را به نماز بخواند و شما چشم در چشم دیگران بدوزید و توجهی نکنید. این لوث کردن ارزش نماز است، که هم به کار لطمه می زند و هم عوارض وضعی دارد.
مصاحبه با رهبر معظم انقلاب 12/5/1384
(از کتاب بهترین نماز از بیان رهبر)